Soms hoor ik van mensen die voel me schuldig voor het willen van terugtrekking uit hun huwelijk (ten minste tijdelijk) na een affaire heeft plaatsgevonden. Soms is de persoon die terugtrekking wil de bedriegende echtgenoot. Maar soms is het de trouwe echtgenoot.
Algemene opmerkingen van de bedriegende echtgenoot zijn dingen zoals: "Ik weet dat mijn zaak verkeerd was. En ik heb het eindigde voor goed. Ik weet dat dingen nooit op de lange termijn tussen mijzelf en de andere persoon uitwerken kon. Nu enige tijd is verstreken, ik kan kijken naar dingen meer objectief en ik kan zien de problemen en de ongezonde aard van die relatie. Dus, in geen enkele manier wil ik de affaire meer nastreven. Maar op hetzelfde moment, ik ben nog steeds afgehaspeld uit deze hele ervaring. Ik ben ervan overtuigd dat mijn echtgenoot zou bereid zijn om te werken aan mijn huwelijk. En ik ben dankbaar voor. Maar nu, ik heb net willen worden op mijn eigen voor een tijdje om erachter te komen wat zo beschadigd in mij dat ik zoiets zou doen met iemand die ik hou van harte. Maar ik ben bang dat mijn echtgenoot gaat worden dit de verkeerde manier. Ik ben bang dat het zal pijn doen mijn echtgenoot meer dan ik al haar en dat is het laatste ding dat ik wil hebben gekwetst. Heb ik enig recht te verzoeken dat zijn op mijn eigen nu zodat ik kan dingen uitzoeken? Of moet ik gewoon mijn eigen behoeften opzij zetten en denken van mijn echtgenoot? Ik wil niet om te zetten mijn rug op mijn huwelijk. Ik denk dat er een kans dat op een dag die zou kunnen we dingen werken is uit. Ik wil dus niet nemen dit keer als het heeft het potentieel om te ruïneren mijn huwelijk. Wat kan ik doen?"
Algemene opmerkingen van de trouwe echtgenoot zijn dingen zoals: "mijn echtgenoot toegelaten tot zijn affaire. Hij heeft hard gewerkt om geld te verdienen terug mijn vertrouwen. Ik geef hem krediet om uit te proberen. Ik weet dat hij houdt van me en ik weet dat hij doet alles wat hij kan. Maar de schade is gedaan. Ik zeg niet dat ik absoluut wil een echtscheiding of zelfs een formele scheiding. Maar ik voel me alsof ik wil nemen enige tijd op mijn eigen voor een tijdje. Ik zeg niet dat ik wil één worden. Ik weet echt niet wat ik wil. Maar wanneer ik begin te hint dat ik enige tijd op mijn eigen, mijn echtgenoot tot paniek begint. Hij springt naar conclusies en wordt ervan uitgegaan dat dit betekent dat ik hem nooit vergeven zal en op zonder hem bewegen ben. Dit is niet noodzakelijkerwijs het geval. Maar ik denk niet dat ik ooit zal weten wat ik echt wil totdat ik uit te gaan op mijn eigen. Op die manier als ik besluit dat ik wil opslaan van ons huwelijk, dan zal ik weten dat het niet onder dwang en het was mijn eigen keuze. Is dat zinvol?"
Het maakt absoluut ontdekken. Vooral voor mij want ik de trouwe echtgenoot was. Maar ik begrijp ook waarom mensen maken ongelukkige veronderstellingen die over een grote hoeveelheid risico brengen. Vaak, het huwelijk is al zeer kwetsbaar en mensen al het ergste verwachten. Dus je begrijpen moet dat als dit is niet correct behandeld, dingen kunnen nog verder verslechteren. En zelfs als u nooit bedoeld om uit te gaan op uw eigen einde uw huwelijk, kan dit het uiteindelijke resultaat. Om te voorkomen dat, zal ik enkele tips hieronder geven.
Overwegen om wat tijd voor jezelf zonder een permanente of verre bereiken besluiten: Mensen soms denken dat als ze gaan te nemen enige tijd voor zichzelf, vervolgens zij moeten een grote proclamatie en de drastische maatregel te scheiden maken. Dit hoeft niet het geval te zijn. Soms kunt u met vrienden. U kunt weggaan voor een korte tijd. Of u kunt zelfs bewegen in een ander deel van uw huis terwijl je het heel duidelijk dat u niet gaat om een zinvolle beslissingen totdat u neem de tijd om meer grondig evalueren. Het is veel beter de tijd te nemen en maken een gedegen beslissing met een duidelijke hoofd en hart dan te geven in druk en iets doen dat je niet echt wilt doen.
Als u trek weg, overwegen manieren om te controleren In en blijven verbonden: Als uw huwelijk zou nog potentieel belangrijk voor u, dan u waarschijnlijk gewoon niet abrupt verlaten uw echtgenoot zonder dat er een plan van wanneer of wilt als u in contact zult. Als u verlaten moet, dan op zijn minst overwegen planning reguliere tijden inchecken met uw echtgenoot te voldoen. Waarschijnlijk de gemakkelijkste manier om dit te doen is naar counseling samen op een reeks keer zodat ten minste tijdens die bijeenkomst, krijgt u touch basis met elkaar. Op deze manier, niemand neemt het ergste. Als je niet adviseren omarmen, dan eens over een normale tijd om te voldoen aan voor het diner of bij de minst praten aan de telefoon. U wilt niet uw echtgenoot te voelen verlaten of om te denken dat u zal verlaten en nooit terug kijken.
Omdat de waarheid is, weet je gewoon niet wat de toekomst in petto heeft. Je weet niet wat je hart zal vertellen u nadat u deze tijd nemen. Dus wilt u niet sluit alle deuren of maak een impulsief besluit, dat betekent dat je gehandeld te vroeg. Dus om antwoord op de gestelde vraag, ik begrijp waarom u wilt worden op uw eigen, en ik denk dat deze strategie werken kan als het correct wordt uitgevoerd.