The life of "The Other Woman"...
I'm sure there are many people out there who blame TOW when their husband cheats or their marriage breaks down. And sometimes it is. But not always.
I didn't have much of a choice in the matter and I didn't realise that I had become TOW until it had already happened. I did not pursue the married man nor did I plan to fall in love with him. By the time I realised what was happening it was too late. He had planned to have an affair though, which he told his wife in June 2012. Her response was "I'm not surprised". She continued to go to her mum's 3 days a week. Nothing really changed from his admission.
We met by chance through work in December 2011 and his visits to me became more frequent but still legitimate. Things that should have taken 20 minutes ended up taking 2 hours. We found that we had so much to talk about because not only did we have a lot in common, we were also interested in the other aspects of each others lives where there was no current mutual appreciation.
He very rarely mentioned his wife but spoke about his daughter a lot. I didn't really think about it at first. I just enjoyed his company. Listening to his, somewhat embellished, stories. He'd led a fascinating life (as he is 16 years my senior). No one would have ever predicted that a 28 year old woman and a 44 year old man would have that sort of connection.
Nu, ik zeg ik was slepen, maar in werkelijkheid waren er slechts een handvol overtredingen in de veertien maanden die de "relatie" aan de hand was, maar we nooit had seks omdat we allebei over eens waren dat we wachten wilden tot het juist was. Hij werd al zeer snel mijn beste vriend. We zouden vent met elkaar, geven advies, grap met elkaar. We berichten meerdere malen per dag. Dat was de Stichting. Om zijn woorden te gebruiken we waren vrij open met elkaar, er was niet iets dat we elkaar niet zou vertellen.
Ik werd snel en onherroepelijk in liefde met hem. Zodra ik dit besefte, ik probeerde vele malen om het einde, wat het ook was. Maar ik kan nu toegeven, was ik verslaafd aan hem. De manier waarop die hij me het gevoel maakte, de manier waarop hij deed me streven om een beter persoon en om te bereiken meer dan ik voor mogelijk had gehouden. Hij was, en ik weet zeker dat nog steeds is, een geweldig persoon.
Een ding die je waarschijnlijk is dit weten moet; zijn vrouw was weg voor 3 dagen per week verblijf in haar moeders voor 7 uit de 14 maanden. Ze had niet intieme geweest sinds ze 3 maanden zwanger was. Hun dochter was 8 maanden oud toen ik hem ontmoette. Zelfs in maand 14 van 'onze' relatie was ze nog steeds niet fysiek intiem. Dus, hij was niet seks met zijn vrouw of me.
Maar in februari 2013 dingen kwam tot een hoofd. Een vriend van mij stuurde hem een tekst die zegt dat hij verdiende hem wat er zou komen. Ze bedoeld zoals in Karma, nam hij het als een bedreiging. Hij vertelde zijn vrouw alles. Ze uiteindelijk boeken de counseling (dat blijkbaar zou worden gereserveerd voor de 6 maanden voorafgaande) en ze vergaf hem voor het vallen in liefde met iemand anders. Haar één voorwaarde? Hij was om nooit contact met me weer. Geen vaarwel, niets.
Ze nu eindelijk vecht voor haar man, maar in alle eerlijkheid, als ze dat hadden gedaan als ze was eerst gewaarschuwd voor het feit dat haar man niet gevoel vervuld in hun huwelijk was, betwijfel ik ten zeerste dan ieder van ons zou voelen de pijn die we nu.
Ze zijn terug naar happy families spelen en ik ben aangemeld uit werk met klinische depressie na het verlies van de enige man die ik ooit echt heb liefgehad. Ik ben zeker ik verdienen niet minder, maar vergeet niet, het was niet over seks, ik heb mijn beste vriend verloren.
Ik ben echt blij voor hem, zoals het was altijd zijn hoop dat hij kon maken zijn huwelijk werk en ik altijd geprobeerd te geven advies over hoe hij dingen thuis zou kunnen helpen, zelfs suggereren counseling vele malen. Wanneer hij zou afgaan op een rant over zijn vrouw, zou ik proberen en duivels advocaat en zie dingen uit haar standpunt en zelfs proberen te reden met hem waarom deed ze enkele van de dingen die ze deed.
Ik wou dat ik niet had gevangen in het kruisvuur en moest de katalysator voor zijn vrouw te openen haar ogen en zien wat een verbazende mens die ze heeft. Het is niet een leuke plek om te worden. Er is veel steun voor de gekwetst echtgenoot, en voor de overspelige maar niets voor TOW die nooit bedoeld om te kwetsen iedereen en probeerde zo hard om te voorkomen dat alle gebeurde.
Ik ben zeker dat er zijn veel mensen die er die mij zal merk met het label van "Home Wrecker" en dat is uiteraard hun goed recht, maar ik verzeker u, dat als ik terug de klok draaien kon zou ik kiezen voor een andere weg waar niemand werd gewond. Maar, als een van deze niet had gebeurd, zouden ze nog steeds afzonderlijke leven dan?
Ik hoop dat dit misschien een beetje inzicht in TOW kunt geven.